Definitie van vroeggeboorte
De duur van een normale zwangerschap is ongeveer 40 tot 41 weken, vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie. Een baby wordt beschouwd als te vroeg geboren als hij/zij voor 37 weken zwangerschap wordt geboren, d.w.z. voor het begin van de 9e maand van de zwangerschap.
Specifieke kenmerken van volwassenen die te vroeg geboren zijn
De eerste kinderen die geprofiteerd hebben van de verbeterde zorg zijn nu volwassen en van middelbare leeftijd. Omdat zowel het aantal vroeggeboorten als de overlevingskansen hoger worden, vormt deze groep “te vroeg geboren volwassenen” een steeds groter deel van de bevolking. Het is aangetoond dat de meeste kinderen die te vroeg worden geboren zich opmerkelijk goed aanpassen terwijl ze volwassen worden. In een recente review van 126 publicaties, hebben Raju et al. gemeld dat “een overweldigende meerderheid van de volwassenen die na een te korte zwangerschapsduur zijn geboren, gezond zijn.” (Raju 2017). Ze erkennen echter dat “een klein maar belangrijk deel van deze volwassenen een hoger risico loopt op neurologische, persoonlijkheids- en gedragsproblemen, beperkingen van het cardiopulmonale functioneren, systemische hoge bloeddruk en metaboolsyndroom, vergeleken met volwassenen die na een normale zwangerschapsduur zijn geboren. De omvang van het verhoogde risico verschilt, afhankelijk van de orgaansystemen en de rapportages. De risico’s waren evenredig aan de mate van vroeggeboorte.””[2]
Het is dus essentieel om meer te weten te komen over de gevolgen van vroeggeboorte bij volwassenen, om factoren te onderzoeken die samenhangen met goede uitkomsten en over de mogelijke interventies die aangeboden kunnen worden aan diegene die er voordeel van kunnen hebben.
[1] Raju TNK, Buist AS, Blaisdell CJ, Moxey-Mims M, Saigal S. Adults born preterm: a review of general health and system-specific outcomes. Acta Paediatr. 2017 Sep;106(9):1409-1437. doi: 10.1111/apa.13880. Epub 2017 May 17. Review.
[2] Global, regional, and national estimates of levels of preterm birth in 2014: a systematic review and modelling analysis. Chawanpaiboon S, Vogel JP, Moller AB, Lumbiganon P, Petzold M, Hogan D, Landoulsi S, Jampathong N, Kongwattanakul K, Laopaiboon M, Lewis C, Rattanakanokchai S, Teng DN, Thinkhamrop J, Watananirun K, Zhang J, Zhou W, Gülmezoglu AM. Lancet Glob Health. 2019 Jan;7(1):e37-e46. doi: 10.1016/S2214-109X(18)30451-0